Rudimental History
نگاهی از دید تاریخ به رودیمنت
واژه "Rudiment" ریشه در زبان لاتین دارد ,"rudimentum" درمعنا به "اولین آزمایش/امتحان","اجراء آزمایشی/امتحانی "اطلاق میشود.
همچنین"Rudis" شمشیر کوچک چوبینی بود که گلادیاتورها با آن تمرین میکردند.
معنی های متفاوتی برای آن امروزه بکار میبرند:
1. باقیمانده/اضافه/ خورده مانده.
2. در زبان علوم تجربی "اضافات بی مصرف " (بطور مثال پوست سر).
3. اصل و اصول بنیادین یک چیز.
رودیمنتها بنحوی مبدا طبل نواختن هستند که از قدیم مستقیما با توسعه سنردرام و وظیفه آن در ارتش متصل میباشند. گفته میشود از طریق جنگهای صلیبی فرهنگ غربی, هم برای طبالی و هم کلا در مبحث سازشناسی به اروپا آورده شده است. در قرن 16 برای مدتی در انگلیس طبق حکم سلطنتی " اجازه داشتن یک طبل و نواختن آن" فقط از طریق داشتن یک گواهی نامه مخصوص میسر بود. پر اهمیت ترین "فرهنگهای رودیمنت" اروپایی از کشورهای سوییس , فرانسه و همینطور اسکاتلند می آیند و از طرق مختلف به آمریکا برده شده اند.
سربازان سوییسی در اوایل قرن 15 بعنوان نیروی نظامی نخبه در تمام اروپا استخدام میشدند. این سربازان با صلاحی نیزه ای و بلند در کنار سربازان انگلیسی مصلح به تیرو کمان به واحدهایی تعلق داشتند که باعث زوال شوالیه ها شدند (نبردهای Sempachو Crecy).
همراه آنان "طبل و فلوت سوییسی" و همینطور علایم و مارش ها رواج یافت."طبل بازلری" و" مارش صبحگاه" دستآوردهای برجسته ای را ثبت میکنند . بطور کل یکی از منابع قابل توجه شکل گیری رودیمنتها ,آنطور که ما امروزه آنها را میشناسیم در سوییس میباشد.
در سال 1588 Thoinot Arbeau از Dijonدر کتاب خود بنام "ارکسوگرافی" برای اولین بار از مارش" SchweizerStreich" ", Schweizer Sturmstreich" نام میبرد. منتها در این کتاب خیلی محدود از فرم دستها صحبت بمیان آمده. در این کتاب تنها نوعی فرمِ پیش درآمد از "Flam” و ضرباتی در مانِژ "فرانسوی وآلمانی" یافت میشود.
با اولین مهاجران از اروپا طبل نیز به دنیای جدید صادرمی شود.در بوستون بسال 1637 شخصی بنام آرتور پری با طبل خود علایمی را جهت جمع شدن برای نیایش و نقل اخبارو... می نواخت. ساز وی قدیمی ترین طبل موجود در موزه آمریکاست.
جنگ استقلال آمریکا موسوم به "Revolutionary War" (1775-1783) و همینطور جنگ داخلی موسوم به "Civil War" (1861-1865) نفوذ غیرقابل انکاری در نوع شکل گرفتن موسیقی نظامی آمریکایی و به این ترتیب مستقیم بر روی طبل و تشکیل رودیمنتها دارند.
ارتش بخاطر حجم و بلندی صدای طبلهایِ موسوم به:
"Field Drums" رو به استفاده بیشتراز این طبلها می آورد. ارتش بریتانیا در سده 18میلادی "Camp and Garrison Duty" را وارد ارتش خود میکند. بطور نمونه :
" The Reveille " بیدار باش نیروها ست.
"The Assembly" نوعی علامت بر جمع شدن است.
"The tattoo"Taptoo)) علامت بازگشت به پادگان است.
در صحنه نبرد نیز تحرکات خاص و سازمان دادن به نیروها توسط علایم و مارشها دستور داده میشدند.
برای نمونه میتوان به این قطعات گوش کرد:
"The Breakfast Call" و "The Dinner Call"
این دستوری است که ژنرال "فن اشتویبن" بسال 1778 در فیلادلفیا صادر میکند :
" ... for the front to advance
quicker – the long march. To march slower – the taps. Front halt – two flams
from right to left, and a full drag with the right, a left hand flam and a right hand full drag."
اینگونه دستورالعملها به نسبت اشتباه هستند.تا این تاریخ هیچگونه دستورالعمل دقیق و یا کتاب آموزشی مرتبطی وجود نداشته است.
جرج واشنگتن نیز به اهمیت و کارایی نوازندگان طبل در ارتش - چه برای نظام و چه برای غیرنظامیان - پی می برد. کمی بعد از تحویل گرفتن فرماندهی لشگر قاره ای اینطور دستور میدهد :
" ... The music of the army being very bad, it is expected that the
drum and fife majors exert themselves to improve it, or they will be reduced
and their extraordinary pay taken from them ... hours are to be assigned for
all the drums and fifes of each regiment and they are to attend them and
practice."
طبل نوازی (رودیمنتها و برخی از ترکیبهای خاص رودیمنتها کنار هم) و مارشینگ با موسیقی طبل و فلوت, بخصوص برای تخمین مسافت حرکت نیروها استفاده میشد و از طریق تمپوها و گامهای مشخص, میتوانستند به نسبت محاسباتِ دقیقی انجام دهند. فرماندهان, مارشها وعلامتهای لازم و طول گامها را تعین می کردند.
"گام پروسی" حدودا بین 60-70 BPM بود , "Grand March" 80 BPM , "Common Time Marches" 96 ضربه در دقیقه و "Quick Time" حدودا 120 BPM.
بطور مثال حمله با سرنیزه عموما ازفاصله حدودا 1000 یاردی دشمن شروع میشده. در ابتدا با یک توقف کوتاه سرنیزه به اصلحه متصل میشد. بعد برای نشان دادن دیسیپلین و اراده به دشمن 400 یارد با گامهای اهسته "پروسی" طی میشد. برای200 یارد بعدی دستور "گراند مارش" صادر میشد و 200 یارد بعدی نیز با دستور "کامن تایم" ادامه می یافت. بعد از طی 100 یارد با دستور "کویک تایم", لشگر در تیررس زنبورکهای دشمن بود. تا رودررویی نهایی دو جناح عموما تمپو باز هم افزایش می یافت, حتی دوبرابر میشد. هرگونه خطایی در تخمین مسافت و یا تمپو (سرعت) می توانست خط حمله را بسیار تضعیف کند یا از آرایش نظامی خارج کند , بطوری که موفقیت حمله را کاملا زیر سوال ببرد.
تا این زمان رودیمنتها همانند صدایشان نامیده میشدند :
Flam, Ruff, Ratamacue....
اولین دستورالعمل واقعی درام به سال 1812 تعلق دارد:
"A new, useful and complete system of drum beating" نوشته چارلز اشورث انگلیسی. وی اولین بار از کلمه "رودیمنت" استفاده میکند و 27 (!) نوع تمرین متفاوت را با طرز نواختن دستها معرفی میکند,که بعضی از آنها بطور باورنکردنی ای به رودیمنتهای سویسی نزدیک هستند, ولی از گنجینه رودیمنتهای شمال آمریکا بکلی محو شده اند, ماننده:
"Hard Flam" > Coup de charge; "Stroke and Flam" > Doublé).
همچنین او بطرز باورنکردنی ای گرفتن چوب را توصیف میکند:
" ... the left stick must be firmly held
between the thumb and two middle fingers, to rest on the third finger a little
above the middle joint. The right hand stick must be held fast by the little
finger, and be allowed to play with ease through the others, as a man may use
a stick in fencing."
در کنار آن, علایم روزانهٔ لازمه و قطعات مارش بصورت مختصر آورده شده اند و در باره کاربرد آنها توضیح داده شده است. چندی بعد از "سامویل پوتر" یک کتاب آموزشی که توضیحات دقیقتر وجامعتری دارد منتشر میشود که خیلی به کتاب اشورث نزدیک است:
" ... pay
attention to the arms so that ellbows and wrists move in good form and not
touch sides, and the drum is to be struck as near the centre as possible ... the
drummer is to strike his double strokes for the long roll as evenly as possible,
while keeping the sticks as far away from the head between the strokes as the
speed of the roll will allow. He is to take pride in making it look easy and to
beat his duty with spirit."
پاتر نیز از فرم دستها واصطلاحاتی استفاده میکند که همانند اشورث از اصطلاحات رایج امروزه بدور هستند, مانند:
"Flamamacue" بجای Flamacue که روی هر دو ضرب اول و دوم اکسان دارد و یا "Flam-a-poo" که همان Flamtap میباشد.
از جمله کتابهای بعدی که منتشر میشوند میتوان به کتاب:
"The Drummers and Fifers Guide" که بسال 1862 توسط جرج بروس و دانیل اِمِت نوشته شده اشاره کرد. جرج بروس نوازنده طبل در ارتش آمریکا بوده در حالی که دانیل امت با تبار هندی و نوارنده فلوت, بعد از اتمام دوره ارتش ,کمدین و مولتی اینسترومنتالیست موفقی بوده که برنامه های مختلف خنیاگری اجرا میکرده. یک ترکیب قابل توجه!! این کتاب عملا به دوقسمت تقسیم میشود: نیمی از آن مربوط به طبل و نیمه دیگر مربوط به فلوت. در این کتاب ضمن اشاره به چندین رودیمنت , قطعه "Camp Duty " و قطعات مختلف برای طبل و فلوت پیکولو با نت نویسی به نسبت خوانا مکتوب می باشد. 1860 امت قطعه " Dixie" را میسازد که امروزه به "Dixieland" مشهور است و مستقیما ریشه در فرهنگ جنوب آمریکا دارد.
- مثالهای سمعی :
- "The Three Camps"
- "The Slow Scotch"
- "Dusky Night"
- "The Dutch"
- "The Quick Scotch"
- "End of Camp Duty"
- "Dixie
برای اولین بار "26 رودیمنت" در کتاب :
"Strube’s Drum and Fife Instructor" تحت عنوان "درس" (Lesson) منتشر میشود. این کتاب در سال 1869 توسط دولت وقت ایالات متحده بعنوان پایه معتبر برای کلیه طبالهای ارتش آمریکا حکم میشود.در این کتاب با اینکه "سینگل استروک رول" بعنوان رودیمنت شماره دار قید نشده, با احتساب 25 رودیمنت دیگر , به همان تعدادِ 26 رودیمنت اشاره میشود. دانشی که اضافه شده: رودیمنتها اجزاء استفاده شده در موسیقی ارتش هستند و از دل این موسیقی بیرون آمده اند و نه بلعکس! در طول زمان رودمنتهای بیشتری ساخته شده اند, بیشتر مُکََسَر از 26 رودیمنت یا با توسعه 26 استیکینگ شناخته شده. در حال حاضر 40 رودیمنت بعنوان رودیمنتهای استانداردعمومی شناخته میشوند ( رَوَند رو به بالا....). در انتخاب و شماره گذاری نهایی 26 رودیمنت در سال 1933 توسط موسسه تازه تاسیس NARD کتاب G. Strube نقش حیاتي دارد. رودیمنت شماره 25 هنوز با نام "Quick Scotch" شناخته میشد, بخاطر اینکه در قطعه ای به همین نام نواخته میشد. بعدها نام "Lesson 25" به آن اطلاق شد.
با روی کار آمدن "Bugles" (گروه مارش به همراهی سازهای بادی برنجی و ترمپتهای بدون وِنتیل) احتیاج به کتاب دیگری احساس میشود:
جان فیلیپ سوسا کتاب:
"A book instruction for field trumpet and drum" را بسال 1880 می نگارد. این کتاب به یکی از پر مصرفترین کتابهای عصر خود تبدیل میشود. نوازنده درامز سوسا بنام August Helmickeاولین معلم رسمی Sanford Augustus Moeller میشود. بعد از هلمیکه فرد دیگری بنام :
George L. Stone درامر گروه کنسرت سوسا میشود , وی نیز بعدتر همانند مولر و بیلی گلداستون ارزش زیادی برای "نواختن بی فشار و لخت " قایل میشود و یکی از معدود اساتیدی است که از ابتدا نگاهی مثبت به "Matched Grip" دارد :
- " ... We hold our left drumstick differently from our right
- because our forefathers did so ... they did this because they were marching
- drummers and their drum, suspended by a shoulder strap, naturally hung at
- an angle as they marched".
از جمله شاگردان استون میتوان به :
Vic Firth, "Big" Sid Catlett, Lionel Hampton, Gene Krupa, Ted Reed وJoe Morello
اشاره کرد .
مثالهای سمعی :
"Sound Off – Roll Off – General Dooley"
"A-Hunting we will go"
Sanford Augustus Moeller بسال 1918 کتاب خود "Moeller Book" را منتشر میکند. این کتاب در کنار تحقیقات عمومی موسیقی و ارجاعهایی (متاسفانه بسیار محدود) به تکنیکهای بازماندگان جنگ , به نسخه کامل:
"Camp Duty of the US Army" و همینطور گزیده ای از قطعات معروف برای فیلد درام و فلوت مانند:
"Dixie" یا "The Downfall of Paris" اشاره دارد.بنابر این کسی که این کتاب را به امید فراگیری متد مولر تهیه میکند متاسفانه چیزی عایدش نمیشود. مولر ارزش فراوانی برای نگهداری رودیمنتها و تفسیر درست از فرم اصلی آنها قایل است و برای مثال با یک طبل با پوست طبیعی که توسط طناب کوک شده مسافت بین بوستن تا نیویورک را با پای پیاده در اواخر دهه 50 میلادی طی میکند. وی از طریق مشاهده بازماندگان ارتش آمریکا الهام اصلی برای کتاب خود مولر را میگیرد و خود را پیرو سنت بروس و اِمِت میداند. او سازهای تاریخی(از جمله rope tension field drums) را با دستورالعملهای باستانی بازسازی میکند و مربی گری گروهای مرتبط را به عهده میگیرد. از جمله شاگردان وی میتوان به Gene Krupa و Jim Chapin اشاره کرد.
مثالهای سمعی :
"Downfall of Paris"
"Garryowen"
در حال حاضر سازمانهای مختلفی مانند NARD وPAS از سنت رودیمنت نگهداری میکنند. میتینگها و مسابقات مختلفی هر ساله برگزار میشوند – لیست رودیمنتها دایم بلندتر میشود. موسیقیدانانی مانند George Carroll تعداد رودیمنتها را بیش از 200 عدد تخمین میزنند. موضوعات اصلی, در کنار فرمهای تاریخی و سنتی در علایم و مارشها ,استفاده از رودیمنتها بر روی درام ست هستند. با کمی تجربه سمعی می توان نسبتا آسان تفاوتهای قابل توجهی بین طبل باسلری, فرهنگ رودیمنت فرانسوی, طبل اسکاتلندی و همینطور طبالی سنتی آمریکایی و رودیمنت نوازی آمریکایی "مدرن" یافت. چندی از جنبه های این تفاوت در کنار بافت قطعه و انتخاب فیگورها , به نوع تفاوت صداها ( ساز استفاده شده و خصوصیتهای صدایی آنها), جمله بندی رولها و فلمها و همینطور سرعت قطعات برمیگردد.
نوشته :کلاوس هسلر
ترجمه :علیرضا طباطبایی
Teheran 2013
